حیاتیست جدا؟

توهم و خیال پردازی مولوی
گر عمر بشد عمر دگر داد خدا
گر عمر فنا نماند نک عمر بقا. !!!!!!

حسین، 1 گرامی،
پدر و مادری که فرزندشان را از دست داده اند، امید و آرزوشان در آغوش کشیدن آن کودک در “عمر دگر” است.
به جز باور و یا توهم و خیال پردازی برای مقابله با درد و اضطراب و خشم و پرسشهای گوناگون در رابطه با عالم غیب چه ابزار دیگری در دست است؟
شاید دانشمندان روزی بتوانند آن قسمت مغز که به این مسائل می پردازد را خاموش کنند، اما تا به امروز آنها راهی بهتر از همین راه مولوی ارائه نداده اند.

حمید جانم
به این همه همنوع دوستی شما دوست عزیز، کلاه از سر بر می دارم ، ولی با عرض پوزش از شما ، حقیقت را با آرزوهای واهی نمی تواان نادیده گرفت ،
نه تنها متوهم را که دروغپرداز را گناهی بسی بزرگ تر است از چون منی که بی دلیلِ منطقی هر خیالبافی را نمی پذیرم ،
داستانی ساخته اند بدون مدرک ، قبولاندن و مغزشویی دیگران از خود افسانه مخرب تر است،
آیا فکر نمی کنید بیشتر عقب افتادگی ما ، دنبال صوفی گری و عرفان و درویشی رفتن ماست ،
تا کی خلسه و سُکر و فرار از دنیایی که فقط یکبار آنهم کوتاه بخت زندگی در ان را یافته ایم
زنده باشی

"عشق" آب حیاتست ......

حمید رضا 4 عزیز
یک قسمت از پاسخ به شما در دست باز بینی ست
کاش از ابتدا به جای اینهمه بی منطق سخن پردازی ، به ما آموزش می دادند که چرخه ی زندگی دائمی ست و مرگ تحولی ست از حالتی به گونه ای دیگر درین دنیا ماندن ،
زنده باشی

شاید از پی عمر این بدن ، سبزه ای شویم در کنار جویی
یا سرخ گلی بر گوشه ی زلف دلبری،
این بسیار برای فرزند از دست دادگان زیبا تر و دلنشین تر نیست ، از وعده نا کجا آباد؟

حسین، 1 عزیز،
از همنوع دوستی سخن گفتید.
شما در کمک کردن و پاسخ دادن به گنجوریان همیشه پیشگام هستید که خود گویای این است که کمک کردن در حد و توان و در هر زمینه ای راه و روش شماست.
درود بر شما

در این جا در مصرع دوم نک به معنی اینک است
جمع این رباعی از 6873

چون عمر شود عمر دگر لیک ترا
گر آب حیاتت بدهد عشق خدا
عشق آب حیاتست درین بحربیا
هر قطره از این بحر حیاتیست تورا