مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این پردهٔ دل دگر مکن تا نرود</p></div>
<div class="m2"><p>جز جانب او نظر مکن تا نرود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>این مجلس بیخودی که چون فردوس است</p></div>
<div class="m2"><p>از مستی خود سفر مکن تا نرود</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1348

رباعی شمارهٔ ۵۶۴

این پرده دل دگر مکن تا نرود
جز جانب او نظر مکن تا نرود
این مجلس بیخودی که چون فردوس است
از مستی خود سفر مکن تا نرود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خواننده می‌خواهد که در عشق و احساسات عمیق خود غرق شود و قدر لحظات را بداند. او تأکید می‌کند که نباید از عشق خود جدا شود و همچنین نباید در این حال خوش از خود بی‌خود نشود، زیرا این احساسات زیبا و رویایی ممکن است از دست بروند. در واقع، پیشنهاد شاعر این است که از افکار و مسائل دنیوی دوری کند و فقط به عشق و عشق ورزی توجه کند.

رباعی شمارهٔ ۵۶۲

رباعی شمارهٔ ۵۶۳

هوش مصنوعی: این دل را از چیزی که مانع عشق و توجه به معشوق است، خالی کن و نگذار نگاهت به غیر او برود.

این پردهٔ دل دگر مکن تا نرود

جز جانب او نظر مکن تا نرود

هوش مصنوعی: این جمع و میهمانی که به نظر بهشتی می‌رسد، در حالت مستی خود سفر نکنید تا این حالت خوشایند از بین نرود.

این مجلس بیخودی که چون فردوس است

از مستی خود سفر مکن تا نرود

رباعی شمارهٔ ۵۶۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده