مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای مرغ عجب که صید تو شیرانند</p></div>
<div class="m2"><p>گمگشتهٔ سودای تو جان سیرانند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خرم زی و آسوده که این شهر ز تو</p></div>
<div class="m2"><p>زیران ز بران و زبران زیرانند</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1348

رباعی شمارهٔ ۵۶۳

ای مرغ عجب که صید تو شیرانند
گمگشته سودای تو جان سیرانند
خرم زی و آسوده که این شهر ز تو
زیران ز بران و زبران زیرانند

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و جذابیت مرغی اشاره می‌کند که شیران (حیوانات قوی و شجاع) نیز در پی او هستند. او به این نکته اشاره می‌کند که کسانی که در جستجوی او هستند، به نوعی گمگشته‌اند و آرزوی او را دارند. در پایان، به زندگی خرم و آسوده در شهری که این مرغ در آن است، دعوت می‌کند و یادآور می‌شود که این دنیا پر از افرادی است که در پی او هستند.

رباعی شمارهٔ ۵۶۱

رباعی شمارهٔ ۵۶۲

هوش مصنوعی: ای پرنده‌ی شگفت‌انگیز، تو شکار شیران هستی که در آرزوی تو گم شده‌اند و جان‌های سیرانند.

ای مرغ عجب که صید تو شیرانند

گمگشتهٔ سودای تو جان سیرانند

هوش مصنوعی: خوش باش و در آرامش زندگی کن، زیرا در این شهر برخی از مردم در حالتی عمیق و افسرده هستند و برخی دیگر نیز به نوعی در زیر سایه مشکلات زندگی می‌کنند.

خرم زی و آسوده که این شهر ز تو

زیران ز بران و زبران زیرانند

رباعی شمارهٔ ۵۶۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده