مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل اثر صبح گه شام که دید</p></div>
<div class="m2"><p>یک عاشق صادق نکونام که دید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فریاد همی زنی که من سوخته‌ام</p></div>
<div class="m2"><p>فریاد مکن سوخته‌ای خام که دید</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1347

رباعی شمارهٔ ۵۵۱

ای دل اثر صبح گه شام که دید
یک عاشق صادق نکونام که دید
فریاد همی زنی که من سوخته ام
فریاد مکن سوخته ای خام که دید

هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ یک عاشق صادق است که در هنگام غروب، اثر صبح را می‌بیند و از سوختگی خود فریاد می‌زند. او به خود یادآوری می‌کند که نباید این فریاد را سر دهد چون سوخته‌ای خام و همچنان دچار درد و اندوه است.

رباعی شمارهٔ ۵۴۹

رباعی شمارهٔ ۵۵۰

هوش مصنوعی: ای دل، نشانه صبح را در شام ببین، وقتی که یک عاشق راستین و نیکوکار را مشاهده کردی.

ای دل اثر صبح گه شام که دید

یک عاشق صادق نکونام که دید

هوش مصنوعی: دارد فریاد می‌کشد که من سوخته‌ام، اما تو که حالت خوب نیست، فریاد نزن.

فریاد همی زنی که من سوخته‌ام

فریاد مکن سوخته‌ای خام که دید

رباعی شمارهٔ ۵۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده