مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه نخست بر سحر چشم تو زد</p></div>
<div class="m2"><p>وز با نمکی راه نظر چشم تو زد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنکس که چو توتیاش عزت داری</p></div>
<div class="m2"><p>آمد به طریق شکرم چشم توزد</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1347

رباعی شمارهٔ ۵۴۵

ای آنکه نخست بر سحر چشم تو زد
وز با نمکی راه نظر چشم تو زد
آنکس که چو توتیاش عزت داری
آمد به طریق شکرم چشم توزد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و تأثیر سحرآمیز چشمان معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که چشم معشوق، مانند سحر، دور و بر خود را به زیبایی و شگفتی می‌سازد و افرادی را که به او عشق می‌ورزند، با نگاه خود عزتمند می‌کند. به طور کلی، این اشعار از زیبایی و قدرت نگاه معشوق سخن می‌گوید.

رباعی شمارهٔ ۵۴۳

رباعی شمارهٔ ۵۴۴

هوش مصنوعی: ای کسی که چشمت به مانند سحرگاهان ابتدا به جلوه در می‌آید و با زیبایی‌ات، نگاه هر بیننده‌ای را captiv می‌کنی.

ای آنکه نخست بر سحر چشم تو زد

وز با نمکی راه نظر چشم تو زد

هوش مصنوعی: کسی که مانند تو عزت و احترام دارد، با محبت و قدردانی به سراغت می‌آید و به تو توجه می‌کند.

آنکس که چو توتیاش عزت داری

آمد به طریق شکرم چشم توزد

رباعی شمارهٔ ۵۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده