مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از درد چو جان تو به فریاد آید</p></div>
<div class="m2"><p>آنگه ز خدای عالمت یاد آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>والله که اگر داد کنی داد آید</p></div>
<div class="m2"><p>ور عشوه دهی یاد تو بر یاد آید</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1344

رباعی شمارهٔ ۵۱۹

از درد چو جان تو به فریاد آید
آنگه ز خدای عالمت یاد آید
والله که اگر داد کنی داد آید
ور عشوه دهی یاد تو بر یاد آید

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر اشاره می‌کند که وقتی از دل به درد می‌افتیم و فریاد می‌زنیم، به یاد خدا می‌افتیم. او تأکید می‌کند که اگر از روی انصاف رفتار کنیم، نتیجه خوبی می‌گیریم و اگر به کسی محبت کنیم، او هم ما را به یاد خواهد آورد.

رباعی شمارهٔ ۵۱۷

رباعی شمارهٔ ۵۱۸

هوش مصنوعی: زمانی که از درد و رنج به فریاد بیفتی، آن زمان است که به یاد خدا و وجود او می‌افتی.

از درد چو جان تو به فریاد آید

آنگه ز خدای عالمت یاد آید

هوش مصنوعی: قسم به خدا، اگر به کسی انصاف دهی، او نیز انصاف خواهد دید و اگر ناز و عشوه کنی، یاد تو از خاطرش نمی‌رود.

والله که اگر داد کنی داد آید

ور عشوه دهی یاد تو بر یاد آید

رباعی شمارهٔ ۵۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده