مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از آتش عشق سردها گرم شود</p></div>
<div class="m2"><p>وز تابش عشق سنگها نرم شود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای دوست گناه عاشقان سخت مگیر</p></div>
<div class="m2"><p>کز بادهٔ عشق مرد بی‌شرم شود</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1344

رباعی شمارهٔ ۵۱۵

از آتش عشق سردها گرم شود
وز تابش عشق سنگها نرم شود
ای دوست گناه عاشقان سخت مگیر
کز باده عشق مرد بی شرم شود

هوش مصنوعی: این ابیات از شاعر به تاثیرات عشق بر روی انسان‌ها و اشیاء اشاره دارد. عشق می‌تواند سردی‌ها را گرم کند و حتی سنگ‌ها را نرم سازد. شاعر از دوست می‌خواهد که گناه عاشقان را نبخشد، چرا که در پرتو عشق، انسان‌ها ممکن است از خود بی‌خود شوند و رفتارهای نابهنجار نشان دهند.

رباعی شمارهٔ ۵۱۳

رباعی شمارهٔ ۵۱۴

هوش مصنوعی: آتش عشق می‌تواند دل‌های بی‌احساس را گرم کند و باعث نرم شدن سنگ‌های سخت شود.

از آتش عشق سردها گرم شود

وز تابش عشق سنگها نرم شود

هوش مصنوعی: ای دوست، سخت نگیر بر گناه عاشقان؛ چرا که از عشق می‌تواند آدمی بی‌شرم و جسور شود.

ای دوست گناه عاشقان سخت مگیر

کز بادهٔ عشق مرد بی‌شرم شود

رباعی شمارهٔ ۵۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده