رباعی شمارهٔ ۴۹
دود دل ما نشان سوداست دلا
وآندود که از دل است، پیداست دلا
هر موج که میزند دل از خون ای دل
آن دل نبود مگر که دریاست دلا
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دود دل ما نشان سوداست دلا
وآندود که از دل است، پیداست دلا
هوش مصنوعی: دود دل ما نشانه عشق و احساسات ماست، و آن دودی که از دل برمیخیزد، بهخوبی مشخص است.
هر موج که میزند دل از خون ای دل
آن دل نبود مگر که دریاست دلا
هوش مصنوعی: هر بار که موجی به سینه میزند و دل را به درد میآورد، بدان که این دل، دل واقعی نیست، مگر آنکه دریا باشد، ای دل.
حاشیه ها
1396/10/14 05:01
4419
1396/12/21 10:02
عین. ح
به جای «و اندود» باید «وان دود» باشد