مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۵۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما را چو ز عشق می‌شود راست مزاج</p></div>
<div class="m2"><p>عشق است طبیب ما و داروی علاج</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پیوسته بدین عشق نخواهد رفتن</p></div>
<div class="m2"><p>این عشق ز کس نزاد و نی‌داد نتاج</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1339

رباعی شمارهٔ ۴۵۹

ما را چو ز عشق می شود راست مزاج
عشق است طبیب ما و داروی علاج
پیوسته بدین عشق نخواهد رفتن
این عشق ز کس نزاد و نی داد نتاج

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به عشق به عنوان یک درمانگر و داروی اصلی اشاره می‌کند. او می‌گوید که عشق موجب اصلاح و تندرستی می‌شود و انسان را از ناهنجاری‌ها می‌رهاند. این عشق مستقل است و از کسی به وجود نیامده و نیازی به هیچ نتیجه‌ای ندارد. عشق همچنان ادامه خواهد داشت و هیچ‌گاه ناپدید نخواهد شد.

رباعی شمارهٔ ۴۵۷

رباعی شمارهٔ ۴۵۸

هوش مصنوعی: هنگامی که ما به عشق روی می‌آوریم و حالمان خوب می‌شود، عشق به نوعی پزشک ما و دارویی برای درمان ما می‌شود.

ما را چو ز عشق می‌شود راست مزاج

عشق است طبیب ما و داروی علاج

هوش مصنوعی: این عشق همواره باقی خواهد ماند و از هیچ کس ظهور نکرده و میوه‌ای هم نمی‌دهد.

پیوسته بدین عشق نخواهد رفتن

این عشق ز کس نزاد و نی‌داد نتاج

رباعی شمارهٔ ۴۵۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها