مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۵۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یاری که غمش دوای هر بیمار است</p></div>
<div class="m2"><p>او را یار است هرکه با او یار است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گویند مرا باش در کار مدام</p></div>
<div class="m2"><p>من بی‌کارم ولیک او در کار است</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1338

رباعی شمارهٔ ۴۵۵

یاری که غمش دوای هر بیمار است
او را یار است هرکه با او یار است
گویند مرا باش در کار مدام
من بی کارم ولیک او در کار است

هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی یاری است که غم‌ها را تسکین می‌دهد و هر کسی که با او باشد، یار او است. شاعر به رغم بی‌کاری خود، از یاری که همواره در حال فعالیت و کمک به دیگران است، سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که قدرت و تاثیر این یار در زندگی‌اش چقدر مهم است.

رباعی شمارهٔ ۴۵۳

رباعی شمارهٔ ۴۵۴

هوش مصنوعی: دوستی که غم‌هایش درمان هر دردی است، برای هر کسی که با او دوست باشد، یار و همراه است.

یاری که غمش دوای هر بیمار است

او را یار است هرکه با او یار است

هوش مصنوعی: می‌گویند که من همیشه در حال فعالیت هستم، اما در واقع من بی‌کارم و آن دیگری مشغول کار است.

گویند مرا باش در کار مدام

من بی‌کارم ولیک او در کار است

رباعی شمارهٔ ۴۵۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده