مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چو نزود نبشته بود حق فرقت ما</p></div>
<div class="m2"><p>از بهر چه بود جنگ و آن وحشت ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر بد بودیم رستی از زحمت ما</p></div>
<div class="m2"><p>ور نیک بدیم یاد کن صحبت ما</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1300

رباعی شمارهٔ ۴۳

چو نزود نبشته بود حق فرقت ما
از بهر چه بود جنگ و آن وحشت ما
گر بد بودیم رستی از زحمت ما
ور نیک بدیم یاد کن صحبت ما

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به مسأله جدایی و دلایل مشکلاتی که پیش آمده اشاره می‌کند. او از این سوال می‌کند که چرا باید جنگ و وحشت وجود داشته باشد. او همچنین بیان می‌کند که اگر انسان‌ها بد بودند، باید از زحمت و سختی رها می‌شدند، و اگر خوب بودند، باید یاد روزهای خوب و دوستی را گرامی داشتند.

رباعی شمارهٔ ۴۱

رباعی شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: زمانی که نوشته‌ای از طرف حق نازل نشده بود، جدایی ما به چه دلیل بود؟ جنگ و آن هراس و اضطراب ما به خاطر چه چیزی بود؟

چو نزود نبشته بود حق فرقت ما

از بهر چه بود جنگ و آن وحشت ما

هوش مصنوعی: اگر ما بد بودیم، از زحمت ما رهایی می‌یافتی، و اگر نیکو بودیم، به یاد ما افت خواهی کرد.

گر بد بودیم رستی از زحمت ما

ور نیک بدیم یاد کن صحبت ما

رباعی شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها