مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۰۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ماه عید است و خلق زیر و زبر است</p></div>
<div class="m2"><p>تا فرجه کند هر آنکه صاحب نظر است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چه طبل زنی که طبل با شور و شر است</p></div>
<div class="m2"><p>زان طبل همی زند که آن خواجه کر است</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1334

رباعی شمارهٔ ۴۰۷

ماه عید است و خلق زیر و زبر است
تا فرجه کند هر آنکه صاحب نظر است
چه طبل زنی که طبل با شور و شر است
زان طبل همی زند که آن خواجه کر است

هوش مصنوعی: این بیت نشان‌دهنده حال و هوای ماه عید و تغییرات آن است. در اینجا به این اشاره می‌شود که مردم در این ایام تلاطم و شوقی دارند و هر کسی که نظری دارد، به دنبال فرج و آرامش است. همچنین به طبل زنی اشاره می‌شود که با شور و هیجان می‌زند، اما معلوم نیست که آنچه می‌گوید به گوش کسی می‌رسد یا خیر، چرا که "خواجه" کر است. این ابیات به نوعی نقد اجتماعی و عدم توجه به صحبت‌های دیگران را نیز در بر دارند.

رباعی شمارهٔ ۴۰۵

رباعی شمارهٔ ۴۰۶

هوش مصنوعی: در این روزهای عید، مردم دچار آشفتگی و بلاتکلیفی هستند، اما هر کسی که دیدگاه و دانش کافی دارد می‌تواند به آن‌ها کمک کند و وضعیت را بهبود ببخشد.

ماه عید است و خلق زیر و زبر است

تا فرجه کند هر آنکه صاحب نظر است

هوش مصنوعی: کسی که با شور و هیجان طبل می‌زند، در واقع به خاطر این است که شخصی دیگر نمی‌شنود و از او بی‌خبر است.

چه طبل زنی که طبل با شور و شر است

زان طبل همی زند که آن خواجه کر است

رباعی شمارهٔ ۴۰۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده