مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۷۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر شرم همی از آن و این باید داشت</p></div>
<div class="m2"><p>پس عیب کسان زیر زمین باید داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ور آینه‌وار نیک و بد بنمائی</p></div>
<div class="m2"><p>چون آینه روی آهنین باید داشت</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1331

رباعی شمارهٔ ۳۷۸

گر شرم همی از آن و این باید داشت
پس عیب کسان زیر زمین باید داشت
ور آینه وار نیک و بد بنمایی
چون آینه روی آهنین باید داشت

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر اشاره به این دارد که اگر از عیب‌های دیگران شرم داریم، باید عیب‌های خود را نیز در نظر بگیریم. او با استفاده از تشبیه آینه، به این نکته می‌پردازد که باید توانایی دیدن نیک و بد خود و دیگران را داشته باشیم و این کار به شجاعت و صداقت نیاز دارد.

رباعی شمارهٔ ۳۷۶

رباعی شمارهٔ ۳۷۷

هوش مصنوعی: اگر باید از چیزی یا کسی شرم کنیم، پس باید عیب‌های دیگران را هم زیر زمین پنهان کنیم.

گر شرم همی از آن و این باید داشت

پس عیب کسان زیر زمین باید داشت

هوش مصنوعی: اگر بخواهی خوب و بد را مانند یک آینه نشان دهی، باید مانند آینه‌ای از جنس آهن سفت و محکم باشی.

ور آینه‌وار نیک و بد بنمائی

چون آینه روی آهنین باید داشت

رباعی شمارهٔ ۳۷۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها