مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۷۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر جملهٔ آفاق همه غم بگرفت</p></div>
<div class="m2"><p>بیغم بود آنکه عشق محکم بگرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یک ذره نگر که پای در عشق بکوفت</p></div>
<div class="m2"><p>وان ذره جهان شد که دو عالم بگرفت</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1331

رباعی شمارهٔ ۳۷۴

گر جمله آفاق همه غم بگرفت
بیغم بود آنکه عشق محکم بگرفت
یک ذره نگر که پای در عشق بکوفت
وان ذره جهان شد که دو عالم بگرفت

هوش مصنوعی: این ابیات به ارتباط عشق و غم اشاره دارند. شاعر می‌گوید اگر تمام دنیا غمگین باشد، کسی که به عشق واقعی دل بسته، بی‌غم خواهد بود. همچنین بیان می‌کند که یک قطره عشق می‌تواند جهانی را در بر گیرد و همه چیز را تحت تاثیر قرار دهد. در واقع، عشق قوی‌تر از تمام غم‌ها و مشکلات است.

رباعی شمارهٔ ۳۷۲

رباعی شمارهٔ ۳۷۳

هوش مصنوعی: اگر تمام دنیا پر باشد از غم و اندوه، کسی که عشق واقعی را در دل دارد هیچ غم و ناراحتی نخواهد داشت.

گر جملهٔ آفاق همه غم بگرفت

بیغم بود آنکه عشق محکم بگرفت

هوش مصنوعی: یک نقطه از عشق را در نظر بگیر که چگونه می‌تواند زندگی کسی را به شکل عمیقی تغییر دهد؛ آن نقطه کوچک می‌تواند جهانی بزرگ را در بر بگیرد و تأثیری شگرف بر دو عالم بگذارد.

یک ذره نگر که پای در عشق بکوفت

وان ذره جهان شد که دو عالم بگرفت

رباعی شمارهٔ ۳۷۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده