رباعی شمارهٔ ۳۷۱
گر باد بر آن زلف پریشان زندت
مه طال بقا از بن دندان زندت
ای ناصح من ز خود برآئی و ز نصح
گر زانچه دلم چشیده بر جان زندت
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گر باد بر آن زلف پریشان زندت
مه طال بقا از بن دندان زندت
هوش مصنوعی: اگر نسیمی به زلفهای آشفتهات بوزد، سرنوشت جاودان تو را از عمق دندانهایت میچشد.
ای ناصح من ز خود برآئی و ز نصح
گر زانچه دلم چشیده بر جان زندت
هوش مصنوعی: ای ناصح و پنددهنده، از خودت بیرون بیا و از نصیحت کردن دست بردار؛ چون آنچه که من در دل تجربه کردهام، بر جان تو تأثیر میگذارد.