مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۶۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عمریست که جان بنده بی‌خویشتن است</p></div>
<div class="m2"><p>و انگشت‌نمای عالمی مرد و زن است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>برخاستن از جان و جهان مشکل نیست</p></div>
<div class="m2"><p>مشکل ز سر کوی تو برخاستن است</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1330

رباعی شمارهٔ ۳۶۸

عمریست که جان بنده بی خویشتن است
و انگشت نمای عالمی مرد و زن است
برخاستن از جان و جهان مشکل نیست
مشکل ز سر کوی تو برخاستن است

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق فردی است که در پیوستگی با خدا یا محبوب خود دچار جدایی و بی‌خودی است. این شخص از اینکه جانش بی‌خود شده و مورد توجه دیگران قرار گرفته، رنج می‌برد. او می‌گوید که جدا شدن از زندگی و دنیا چندان سخت نیست، بلکه دوری از محبوب واقعی و ترک مکان او مشکل‌ساز است.

رباعی شمارهٔ ۳۶۶

رباعی شمارهٔ ۳۶۷

هوش مصنوعی: سال‌هاست که روح من بدون اختیار و کنترل خودم سرگردان است و موجبِ توجه و سخن‌چینیِ مردم، چه مرد و چه زن، شده است.

عمریست که جان بنده بی‌خویشتن است

و انگشت‌نمای عالمی مرد و زن است

هوش مصنوعی: برخاستن از زندگی و دنیای مادی کار سختی نیست، بلکه سختی در این است که از عشق و زیبایی‌های تو فاصله بگیریم.

برخاستن از جان و جهان مشکل نیست

مشکل ز سر کوی تو برخاستن است

رباعی شمارهٔ ۳۶۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها