مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>صد بار بگفتمت، چه هشیار و چه مست</p></div>
<div class="m2"><p>شوخی مکن و مزن به هر شاخی دست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بس که دلت به این و آن درپیوست</p></div>
<div class="m2"><p>آب تو برفت و آتش ما بنشست</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1329

فانوس خیال » تصویر 1769 - مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۷

رباعی شمارهٔ ۳۵۸

صد بار بگفتمت چه هشیار و چه مست
شوخی مکن و مزن به هر شاخی دست
از بس که دلت به این و آن درپیوست
آب تو برفت و آتش ما بنشست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به کسی می‌گوید که بارها به او هشدار داده که مراقب باشد و با هر چیزی بازی نکند. او همچنین به این موضوع اشاره می‌کند که از شدت وابستگی و دل‌بستگی این فرد به دیگران، خود او و احساساتش نادیده گرفته شده‌اند. در نهایت، شاعر می‌خواهد نشان دهد که این وضعیت فقط به ضرر خودش و عشق او منجر شده است.

رباعی شمارهٔ ۳۵۶

رباعی شمارهٔ ۳۵۷

هوش مصنوعی: بارها به تو گفته‌ام که چه هوشیار باشی و چه مست، از شوخی کردن و دست زدن به هر چیزی بپرهیز.

صد بار بگفتمت، چه هشیار و چه مست

شوخی مکن و مزن به هر شاخی دست

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه قلبت به دیگران وابسته و متصل شده، احساسات و شور و شوقت کم‌رنگ شده و دیگر اثری از آتش عشق در وجودت باقی نمانده است.

از بس که دلت به این و آن درپیوست

آب تو برفت و آتش ما بنشست

رباعی شمارهٔ ۳۵۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها