مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سرمایهٔ عقل سر دیوانگیست</p></div>
<div class="m2"><p>دیوانهٔ عشق مرد فرزانگیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنکس که شد آشنای دل از ره درد</p></div>
<div class="m2"><p>با خویشتنش هزار بیگانگیست</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1329

رباعی شمارهٔ ۳۵۰

سرمایه عقل سر دیوانگیست
دیوانه عشق مرد فرزانگیست
آنکس که شد آشنای دل از ره درد
با خویشتنش هزار بیگانگیست

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که عقل در دنیای عشق، گاهی به دیوانگی تبدیل می‌شود و فرد عاشق، به رغم فرزانگی، در حقیقت دیوانه عشق است. کسی که از درد و رنج دل آگاه می‌شود، در عین پیوند با خود، احساس تنهایی و بیگانگی عمیقی را تجربه می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۳۴۸

رباعی شمارهٔ ۳۴۹

هوش مصنوعی: عقل و خرد واقعی در دنیای عشق گم می‌شود، زیرا عاشق دیوانه‌ای که برای عشق زندگی می‌کند، در واقع فردی عاقل و آگاه است.

سرمایهٔ عقل سر دیوانگیست

دیوانهٔ عشق مرد فرزانگیست

هوش مصنوعی: کسی که از طریق رنج و درد به دلی آشنا رسیده، با خود و احساساتش ارتباط عمیق‌تری برقرار کرده و در عین حال، هزاران بیگانگی و فاصله از دیگران را تجربه می‌کند.

آنکس که شد آشنای دل از ره درد

با خویشتنش هزار بیگانگیست

رباعی شمارهٔ ۳۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها