مولانارباعی شمارهٔ ۳۲۸
دل رفت برِ کسی که بیماش خوش است
غم خوش نبوَد و لیک غم‌هاش خوش است
جان می‌طلبد، نمی‌دهم روزی چند
جان را که محل نیست تقاضاش خوش است
رباعی شمارهٔ ۳۲۷: دل در بَرِ هر که هست، از دلبر ماسترباعی شمارهٔ ۳۲۹: دل رفت و سرِ راهِ دلْ‌اِستان بگرفت
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دل رفت برِ کسی که بیماش خوش است
غم خوش نبوَد و لیک غم‌هاش خوش است
هوش مصنوعی: دل به کسی باخته‌ام که در غم خود شاد است؛ غم برای او خوشایند نیست، اما غم‌هایش را دوست دارد.
جان می‌طلبد، نمی‌دهم روزی چند
جان را که محل نیست تقاضاش خوش است
هوش مصنوعی: جان به عشق و محبت نیاز دارد، اما نمی‌توانم به‌راحتی جان خود را در اختیار دیگری قرار دهم، زیرا احساس می‌کنم این درخواست‌ها ارزش چندانی ندارند و در دل خوشی نهفته‌اند.