مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر رهگذر بلا نهادم دل را</p></div>
<div class="m2"><p>خاص از پی تو پای گشادم دل را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از باد مرا بوی تو آمد امروز</p></div>
<div class="m2"><p>شکرانهٔ آن به باد دادم دل را</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1299

فانوس خیال » تصویر 1744 - مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۱

رباعی شمارهٔ ۳۲

بر رهگذر بلا نهادم دل را
خاص از پی تو پای گشادم دل را
از باد مرا بوی تو آمد امروز
شکرانه آن به باد دادم دل را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دل خود می‌گوید که به خاطر عشق وعلاقه به معشوق، آمادهٔ رنج و بلا شده است. او به معشوق خود راه می‌سپارد و دلش را به سمت او می‌گشاید. همچنین امروز بوی معشوق را از باد حس کرده و به خاطر این حس خوب، شکرگزار است و دل خود را به باد سپرده است.

رباعی شمارهٔ ۳۰

رباعی شمارهٔ ۳۱

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/29403

هوش مصنوعی: به خاطر تو خود را در مسیر سختی‌ها قرار دادم و برای رسیدن به تو، قلبم را آماده کردم.

بر رهگذر بلا نهادم دل را

خاص از پی تو پای گشادم دل را

هوش مصنوعی: امروز بادی وزید و بوی تو را با خود آورد، برای همین به باد سپردم که از این نعمت سپاسگزاری کنم و دلم را به او بسپارم.

از باد مرا بوی تو آمد امروز

شکرانهٔ آن به باد دادم دل را

رباعی شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۳۱ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها