مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خاک قدمت سعادت جان من است</p></div>
<div class="m2"><p>خاک از قدمت همه گل و یاسمن است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سر تا قدمت خاک ز تو میرویند</p></div>
<div class="m2"><p>زان خاک قدم چه روی برداشتن است</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1323

رباعی شمارهٔ ۲۹۴

خاک قدمت سعادت جان من است
خاک از قدمت همه گل و یاسمن است
سر تا قدمت خاک ز تو میرویند
زان خاک قدم چه روی برداشتن است

هوش مصنوعی: این بیت شاعر به عشق و ارادت به محبوب اشاره دارد. او خاکی را که قدم‌های محبوب بر آن می‌افتد، سعادت جان خود می‌داند و آن را مملو از زیبایی، مانند گل و یاسمن، می‌خواند. همچنین، او به این نکته اشاره می‌کند که تمام وجودش به خاطر محبوبیت او شکوفا می‌شود و نمی‌تواند از این عشق روی برگرداند.

رباعی شمارهٔ ۲۹۲

رباعی شمارهٔ ۲۹۳

هوش مصنوعی: خاکی که زیر پاهای توست باعث خوشبختی و نیکبختی من است و آن خاک به اندازه‌ای باارزش و زیباست که از آن گل و یاسمن روییده می‌شود.

خاک قدمت سعادت جان من است

خاک از قدمت همه گل و یاسمن است

هوش مصنوعی: تمام بدن تو در خاک ریشه دارد و از تو می‌روید؛ بنابراین، از آن خاک چه امیدی به برداشتن قدم است؟

سر تا قدمت خاک ز تو میرویند

زان خاک قدم چه روی برداشتن است

رباعی شمارهٔ ۲۹۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها