مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حاشا که دلم ز شب‌نشینی سیر است</p></div>
<div class="m2"><p>یا ساقی ما بی‌مدد و ادبیر است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از خواب چو سایه عقل‌ها سر زیر است</p></div>
<div class="m2"><p>فردا ز پگه بیا که امشب دیر است</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1323

رباعی شمارهٔ ۲۹۳

حاشا که دلم ز شب نشینی سیر است
یا ساقی ما بی مدد و ادبیر است
از خواب چو سایه عقل ها سر زیر است
فردا ز پگه بیا که امشب دیر است

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت بیان می‌کند که هرگز دلش از شب‌نشینی و لذت‌های آن سیر نشده است و انتظار دارد که ساقی با ادب و کمکش بیاید. همچنین اشاره می‌کند که در حالت خواب و بی‌خیالی، عقل‌ها زیر سایه هستند و از طرفی تاکید دارد که امشب، زمانی برای لذت بردن است قبل از این که فردا بیاید.

رباعی شمارهٔ ۲۹۱

رباعی شمارهٔ ۲۹۲

هوش مصنوعی: به هیچ وجه دلم از شب‌نشینی‌ها خسته نیست و نمی‌توانم بگویم که ساقی‌ام بدون کمک و توجه است.

حاشا که دلم ز شب‌نشینی سیر است

یا ساقی ما بی‌مدد و ادبیر است

هوش مصنوعی: وقتی عقل‌ها در خواب و غفلت هستند، فردا ممکن است دیر باشد. پس بیایید امروز عمل کنیم، زیرا فرصتی برای از دست دادن داریم.

از خواب چو سایه عقل‌ها سر زیر است

فردا ز پگه بیا که امشب دیر است

رباعی شمارهٔ ۲۹۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده