مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است</p></div>
<div class="m2"><p>وز شیره و باغ آن نکو رو خورده‌است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن باغ گلوی او بگیرد گوید</p></div>
<div class="m2"><p>خونش ریزم که خون ما او خورده است</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1322

رباعی شمارهٔ ۲۸۱

جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است
وز شیره و باغ آن نکو رو خورده است
آن باغ گلوی او بگیرد گوید
خونش ریزم که خون ما او خورده است

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به عشق و جانی اشاره می‌کند که شراب عشق را از باغی زیبا و دل‌انگیز نوشیده است. او بیان می‌کند که اگر کسی بخواهد به او آسیب برساند، باید خونش را بریزد، چون او به نوعی از عشق و زیبایی دیگران بهره‌مند شده است. به عبارت دیگر، شاعر احساس مالکیت و وابستگی عمیق به معشوق را بیان می‌کند و به عشق و احساسی که از آن سرچشمه می‌گیرد، اشاره دارد.

رباعی شمارهٔ ۲۷۹

رباعی شمارهٔ ۲۸۰

هوش مصنوعی: روانی که از شراب عشق سیراب شده و از میوه‌های خوشمزه و زیبا باغ بهره‌مند شده است.

جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است

وز شیره و باغ آن نکو رو خورده‌است

هوش مصنوعی: این باغ به دلیل زیبایی او تحت تأثیر قرار می‌گیرد و می‌گوید که چون خون ما به او مربوط می‌شود، من هم از احساسات خود می‌ریزم.

آن باغ گلوی او بگیرد گوید

خونش ریزم که خون ما او خورده است

رباعی شمارهٔ ۲۸۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها