مولانارباعی شمارهٔ ۲۵۶
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
رباعی شمارهٔ ۲۵۶ به خوانش بهناز شکوهی
حاشیه ها
در معرفتش همین قدر «می» دانم / به گمانم درست است چرا که در شکل کنونی وزن رباعی افتاده است
"ما سایه اوئیم و جهان سایه ماست"
بنابراین اگر ما نباشیم ،جهانی نیست ؛و اگر خدا نباشد ، مانیستیم .
یک حقیقت مطلق وجود دارد و آن خداست "لا اله الا الله"
بنابراین به هر سو بنگریم باید خدا را ببینیم"فاینما تولوا فثم وجه الله"؛در غیر اینصورت مشرک هستیم.
به نظرم مصرع سوم از لحاظ وزن با شعر هماهنگ نیست
بعد از کلی تحقیق به این شعر رسیدم شاید درست باشه
بیرون ز جهان و جان یکی دایه‌ی ماست
دانستن او نه درخور پایه‌ی ماست
در وادی معرفت همین قدر بدان
ما سایه اوئیم و جهان سایه ماست
درود محسن عزیز
به نظر میرسه همین نسخه ای که در سایت درج شده صحیح تر هست
«در معرفتش همین قدر میدانم»
مولانا بدون هیج ادعایی در مورد شناخت و درک کامل حقیقت، فقط برداشت تمثیل گونه ی خودش از " دایه جهان" رو بیان میکنه.اونهم با چاشنی شک! (همین قدر می دانم) که ما سایه ی اوییم و جهان سایه ماست
و چقدر این تمثیل سایه زیباست و نکته ی لطیفی در این معناست و آن اینکه :
درک و شناخت ما از «دایه ی اول» به اندازه درک و دریافت سایه ی ما، از خود ماست!
سایه ما چقدر ما رو میشناسه؟
چه درکی از منویات و احساسات و حالات جسمی و روحی ما داره؟
چه تجربه ای از زیست و ماهیت ما داره؟
چه شناختی از وجود و سفر ما داره؟
...
شناخت ما هم از پروردگار جهان، همین مقدار ناچیز و سطحی است...
در معرفتش همین قدر می دانم
ما سایه ی اوییم و جهان سایه ی ماست...
”در معرفتش همین قدر میدانم”
ما سایه اوئیم و جهان سایه ماست
❋نسخه استاد بدیع‌الزمان فروزانفر ❋
با سپاس فراوان از دست اندرکاران گرامی
سایت ارزشمند گنجور
در معرفتش همینْ‌قَدر دانم «من» درست است
در مصرع اول بیت دوم من از قلم افتاده