مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۵۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست</p></div>
<div class="m2"><p>کانجا نه مقام هر تر و رعنائیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جان باید داد و دل بشکرانهٔ جان</p></div>
<div class="m2"><p>آنرا که تمنای چنین مأوائیست</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1320

رباعی شمارهٔ ۲۵۶

بیرون ز جهان کفر و ایمان جاییست
کانجا نه مقام هر تر و رعناییست
جان باید داد و دل بشکرانه جان
آنرا که تمنای چنین مأواییست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وجود جاییBeyond این دنیا اشاره می‌کند که نه به کفر تعلق دارد و نه به ایمان. آنجا برای هر شخصی مناسب نیست و فقط افرادی که جان و دلشان را در راه عشق و هدف والایی فدای می‌کنند، می‌توانند به چنین مکان مقدسی دست یابند.

رباعی شمارهٔ ۲۵۴

رباعی شمارهٔ ۲۵۵

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/32980

هوش مصنوعی: در جایی فراتر از دنیای کفر و ایمان، مکانی وجود دارد که در آن هیچ‌یک از مشخصات دنیوی، از جمله زیبایی و زشتی، معتبر نیستند.

بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست

کانجا نه مقام هر تر و رعنائیست

هوش مصنوعی: برای دستیابی به چنین مکان و مقامی، باید جان را فدای آن کرد و دل را در شکرگزاری این جان به کار گرفت.

جان باید داد و دل بشکرانهٔ جان

آنرا که تمنای چنین مأوائیست

رباعی شمارهٔ ۲۵۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۲۵۵ به خوانش بهناز شکوهی

حاشیه ها