مولانارباعی شمارهٔ ۲۰
ای داده بنان گوهر ایمانی را
داده بجوی قلب یکی کانی را
نمرود چو دل را به خلیلی نسپرد
بسپرد به پشه، لاجرم جانی را
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای داده بنان گوهر ایمانی را
داده بجوی قلب یکی کانی را
هوش مصنوعی: ای دستی که از نعمت ایمان بهره‌مند شده‌ای، به دنبال حقیقت قلبی برو که در درون خود آن را می‌یابی.
نمرود چو دل را به خلیلی نسپرد
بسپرد به پشه، لاجرم جانی را
هوش مصنوعی: نمرود وقتی دلش را به ابراهیم(خلیل) نداد، آن را به یک پشه سپرد و در نتیجه جانش را از دست داد.
حاشیه ها
1393/09/17 00:12
عزیز آلی
ای داده به نان، گوهر ایمانی را
داده به جوی قلب، یکی کانی را
1396/09/16 01:12
در این جا در مصرع اول بنان به معنی سر انگشتان دست است
جمع این رباعی از 9727
1398/11/31 19:01
محسن حیدرزاده جزی
نه دوست عزیز به نان درست است یعنی کسی که گوهر ارزشمند خود را به نانی فروخته است که با ادامه شعر هم همخوانی دارد .