رباعی شمارهٔ ۱۹۹۳
یکدم غمِ جان دار! غمِ نان تا کی؟
وز پرورشِ این تنِ نادان تا کی؟
اندر رهِ طبل اشکم و نای و گلو
این رنج ز نخ به ضربِ دندان تا کی؟
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
یکدم غمِ جان دار! غمِ نان تا کی؟
وز پرورشِ این تنِ نادان تا کی؟
هوش مصنوعی: لحظهای غم و رنجِ زندگی را تحمل کن! اما غم و نگرانی نان و معیشت تا چه زمانی؟ و پرورش و مراقبت از این جسم نادان چه زمانی ادامه خواهد داشت؟
اندر رهِ طبل اشکم و نای و گلو
این رنج ز نخ به ضربِ دندان تا کی؟
هوش مصنوعی: در مسیر غم و اشک من، صدای ساز و نوا وجود دارد. تا کجا باید این درد را با دندان و به سختی تحمل کنم؟
خوانش ها
رباعی شمارهٔ ۱۹۹۳ به خوانش فاطمه زندی
حاشیه ها
1395/07/16 18:10
عزیز آلی
در مصراع سوم شکم را به طبل تشبیه کرده است و گلو را به نای (نی)، پس «نای گلو » درست است.

مولانا