مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۸۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر لحظه مها پیشِ خودم می‌خوانی</p></div>
<div class="m2"><p>احوال همی‌پرسی و خود می‌دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو سروِ روانی و سخن، پیشِ تو باد</p></div>
<div class="m2"><p>می‌گویم و سر به خیره می‌جنبانی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1479

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۸

هر لحظه مها پیش خودم می خوانی
احوال همی پرسی و خود می دانی
تو سرو روانی و سخن پیش تو باد
می گویم و سر به خیره می جنبانی

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از عشق و علاقه خود به معشوق سخن می‌گوید. او هر لحظه معشوق را به یاد دارد و از او احوال‌پرسی می‌کند. معشوق همچون سرو زیبایی است که در برابر او قرار دارد و شاعر احساساتش را به او منتقل می‌کند، در حالی که معشوق با آرامش به او گوش می‌دهد.

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۶

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۷

هوش مصنوعی: هر لحظه به فکر من هستی و حال مرا می‌پرسی، در حالی که خودت از آن آگاه هستی.

هر لحظه مها پیشِ خودم می‌خوانی

احوال همی‌پرسی و خود می‌دانی

هوش مصنوعی: تو مانند سرو زیبایی و وقتی با تو صحبت می‌کنم، بادی می‌وزد که من هم به شگفتی به تو نگاه می‌کنم.

تو سروِ روانی و سخن، پیشِ تو باد

می‌گویم و سر به خیره می‌جنبانی

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها