مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۸۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرکس کسکی دارد و هرکس یاری</p></div>
<div class="m2"><p>آن یارِ وفادار کجا شد باری؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر پیش سگی شکر نهی خرواری</p></div>
<div class="m2"><p>میلِ دل او بود سوی مُرداری</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1479

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۶

هرکس کسکی دارد و هرکس یاری
آن یار وفادار کجا شد باری
گر پیش سگی شکر نهی خرواری
میل دل او بود سوی مرداری

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هر کسی در زندگی‌اش شخصی دارد که به او وابسته است. شاعر از وفاداری آن یار صحبت می‌کند و می‌پرسد که آن یار وفادار کجا رفته است. همچنین می‌گوید که اگر به سگی شکر بدهی، میل او به سمت چیزهایی است که خود آن‌ها را دوست دارد، هرچند آن چیزها ممکن است بی‌ارزش باشند. در کل، این شعر به وفاداری و نوع دوستی انسان‌ها و رفتارشان اشاره دارد.

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۴

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۵

هوش مصنوعی: هر کسی در زندگی‌اش شخصی دارد که به او اعتماد کند و به او تکیه نماید. در این بین، سؤالی مطرح می‌شود که آن یار وفادار کجا رفته است؟

هرکس کسکی دارد و هرکس یاری

آن یارِ وفادار کجا شد باری؟

هوش مصنوعی: اگر شکری به پیش سگی بگذاری، این موجب می‌شود که آن سگ به سمت شیرینی برود و دلش به سمت آن جلب شود.

گر پیش سگی شکر نهی خرواری

میلِ دل او بود سوی مُرداری

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها