مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۴۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گوئی که مگر به باغ رز رشته‌امی</p></div>
<div class="m2"><p>یا بر رخ خویش زعفران کشته‌امی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن وعده که کرده‌ای رها می‌نکند</p></div>
<div class="m2"><p>ور نی خود را به رایگان کشته‌امی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1475

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۴

گویی که مگر به باغ رز رشته امی
یا بر رخ خویش زعفران کشته امی
آن وعده که کرده ای رها می نکند
ور نی خود را به رایگان کشته امی

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و جذابیت خود اشاره می‌کند، که مانند باغ گل رز یا زعفرانی است که بر روی صورتش پاشیده شده است. او به وعده‌ای که به او داده شده اشاره می‌کند و می‌گوید که این وعده او را رها نمی‌کند، حتی اگر برای آن به رایگان جان خود را بدهد.

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۲

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۳

هوش مصنوعی: گویا یا در باغ گل‌های رز سایه‌ای افکنده‌ام، یا بر روی صورت خود زعفران پراکنده‌ام.

گوئی که مگر به باغ رز رشته‌امی

یا بر رخ خویش زعفران کشته‌امی

هوش مصنوعی: تو عهدی که بسته‌ای را ترک نخواهی کرد، وگرنه من بی‌دلیل جان خود را از دست داده‌ام.

آن وعده که کرده‌ای رها می‌نکند

ور نی خود را به رایگان کشته‌امی

رباعی شمارهٔ ۱۹۴۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده