مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گرنه حذر از غیرت مردان کنمی</p></div>
<div class="m2"><p>آن کار که دوش گفته‌ام آن کنمی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ور رشک نبودی همه هشیاران را</p></div>
<div class="m2"><p>بی‌خویش و خراب و مست و حیران کنمی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1474

رباعی شمارهٔ ۱۹۳۰

گرنه حذر از غیرت مردان کنمی
آن کار که دوش گفته ام آن کنمی
ور رشک نبودی همه هشیاران را
بی خویش و خراب و مست و حیران کنمی

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر حسی عمیق از عشق و تعلق به محبوب است. شاعر اعلام می‌کند که اگر بخواهد از غیرت و احساسات مردان دوری کند، این کار را انجام می‌دهد. او می‌گوید که اگر حس حسادت وجود نداشت، همه افراد باهوش و هشیار نیز در حالت گیجی و مستی به سر می‌بردند. در نهایت، آنچه شاعر می‌خواهد، در واقع پیروی از احساسات و عواطف عمیق خود است.

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۸

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۹

هوش مصنوعی: اگر نگران غیرت مردان نبودم، همان کاری را که دیشب گفتم، انجام می‌دادم.

گرنه حذر از غیرت مردان کنمی

آن کار که دوش گفته‌ام آن کنمی

هوش مصنوعی: اگر حسد و رقابت وجود نمی‌داشت، می‌توانستی همه انسان‌های عاقل را دچار جنون و نابودی کنی و آن‌ها را به حالت گیجی و مستی درآوری.

ور رشک نبودی همه هشیاران را

بی‌خویش و خراب و مست و حیران کنمی

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده