مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر من مستم ز روی بدکرداری</p></div>
<div class="m2"><p>ای خواجه برو تو عاقل و هشیاری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو غره به طاعتی و طاعت داری</p></div>
<div class="m2"><p>این آن سر پل نیست که می‌پنداری</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1474

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۸

گر من مستم ز روی بدکرداری
ای خواجه برو تو عاقل و هشیاری
تو غره به طاعتی و طاعت داری
این آن سر پل نیست که می پنداری

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شخصی می‌گوید که اگر من به خاطر بدکرداری مست هستم، تو که عاقل و هشیاری، چرا به طاعت و عبادت خود مغروری؟ این دنیا آن‌طور که فکر می‌کنی نیست و طاعت تو به‌تنهایی کافی نیست.

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۶

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۷

هوش مصنوعی: اگر من به خاطر بدرفتاری تو مست و غافل شدم، تو برو و عاقل و هوشیار باش.

گر من مستم ز روی بدکرداری

ای خواجه برو تو عاقل و هشیاری

هوش مصنوعی: تو به خودت می‌بالید و فکر می‌کنی که به خاطر عبادت‌هایت در جایگاه بالایی هستی، اما این جایگاه حقیقتاً آن‌طور که تصور می‌کنی نیست.

تو غره به طاعتی و طاعت داری

این آن سر پل نیست که می‌پنداری

رباعی شمارهٔ ۱۹۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده