مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی</p></div>
<div class="m2"><p>ور تیر جفا بر دل چون موی زنی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من دست ز دامن تو کوته نکنم</p></div>
<div class="m2"><p>گر همچو دفم هزار بر روی زنی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1473

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۶

گر خار بدین دیده چون جوی زنی
ور تیر جفا بر دل چون موی زنی
من دست ز دامن تو کوته نکنم
گر همچو دفم هزار بر روی زنی

هوش مصنوعی: این بیت از شاعر فارسی‌زبان مفهوم عمق عشق و وفاداری را بیان می‌کند. شاعر می‌گوید حتی اگر تو به من آسیب برسانی یا به من جفا کنی، من هرگز از تو دور نخواهم شد و دست از محبت تو نخواهم کشید. عشق او به اندازه‌ای عمیق است که حتی در برابر سختی‌ها و دردها، او حاضر است همچنان در کنار معشوق بماند.

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۴

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۵

هوش مصنوعی: اگر به این چشم مانند جوی بپاشی، خار را می‌بینی. اما اگر تیر جفا بر دل بزنید، مانند مویی بر آن اثر می‌گذارد.

گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی

ور تیر جفا بر دل چون موی زنی

هوش مصنوعی: من هرگز ارتباطم را با تو قطع نمی‌کنم، حتی اگر مانند طبل هزار بار بر من بکوبی.

من دست ز دامن تو کوته نکنم

گر همچو دفم هزار بر روی زنی

رباعی شمارهٔ ۱۹۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده