مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۹۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سرمستم و سرمستم و سرمست کسی</p></div>
<div class="m2"><p>می خوردم و می خوردم و از دست کسی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>همچون قدحم شکست وانگه پرکرد</p></div>
<div class="m2"><p>آخر ز گزاف نیست اشکست کسی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1471

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۵

سرمستم و سرمستم و سرمست کسی
می خوردم و می خوردم و از دست کسی
همچون قدحم شکست وانگه پرکرد
آخر ز گزاف نیست اشکست کسی

هوش مصنوعی: این بیت از شاعر احساس سرمستی و شیدایی را به تصویر می‌کشد. او از نوشیدنی‌هایی می‌گوید که می‌نوشد و در این حال به کسی فکر می‌کند. همچنین به شکست و اندوهی که ممکن است از این وضعیت ناشی شود، اشاره دارد. در نهایت، شاعر به این نکته می‌رسد که شکست او از روی بی‌دقتی و بی‌مبالاتی نبوده است.

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۳

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۴

هوش مصنوعی: من در نشئگی و شوق عمیق غرق شده‌ام و از کسی نوشیدنی می‌نوشم و به یاد او همه چیز را فراموش کرده‌ام.

سرمستم و سرمستم و سرمست کسی

می خوردم و می خوردم و از دست کسی

هوش مصنوعی: قد من مانند شاخه‌ای شکسته است، اما در نهایت از بیهوده‌گی، کسی نخواهد توانست آن را پر کند.

همچون قدحم شکست وانگه پرکرد

آخر ز گزاف نیست اشکست کسی

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده