مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۸۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رفتم بر یار از سر سر دستی</p></div>
<div class="m2"><p>گفتا ز درم برو که این دم مستی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم بگشای در که من مست نیم</p></div>
<div class="m2"><p>گفتا که برو چنانکه هستی هستی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1470

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۵

رفتم بر یار از سر سر دستی
گفتا ز درم برو که این دم مستی
گفتم بگشای در که من مست نیم
گفتا که برو چنانکه هستی هستی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دوستش می‌گوید که به سراغش رفته است و دوستش از او می‌خواهد که برود چون مستی دارد. شاعر جواب می‌دهد که او در حال مستی نیست و از دوستش می‌خواهد در را برایش باز کند، اما دوستش می‌گوید که باید همان‌طور که هست، برود.

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۳

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۴

هوش مصنوعی: رفتم پیش یار و او به شوخی گفت: برو از در من که این لحظه مستی دارم.

رفتم بر یار از سر سر دستی

گفتا ز درم برو که این دم مستی

هوش مصنوعی: گفتم در را باز کن که من مست و سرمست هستم، او پاسخ داد که برو و به حال خود باش، همانی که هستی.

گفتم بگشای در که من مست نیم

گفتا که برو چنانکه هستی هستی

رباعی شمارهٔ ۱۸۸۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها