مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلدار به زیر لب بخواند چیزی</p></div>
<div class="m2"><p>دیوانه شوی عقل نماند چیزی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یارب چه فسونست که او می‌خواند</p></div>
<div class="m2"><p>کاندر دل سنگ می‌نشاند چیزی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1469

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۳

دلدار به زیر لب بخواند چیزی
دیوانه شوی عقل نماند چیزی
یارب چه فسونست که او می خواند
کاندر دل سنگ می نشاند چیزی

هوش مصنوعی: در این شعر، دلدار با نغمه‌های خود تأثیری عمیق بر روی دل عاشق می‌گذارد. شاعر از قدرت این نغمه‌ها حرف می‌زند و می‌گوید که وقتی دلدار می‌خواند، حتی دل سنگی نیز نرم می‌شود و عشقی در آن به وجود می‌آید. این شعر به زیبایی معجزه‌گونگی عشق و تأثیر آن بر احساسات انسان را به تصویر می‌کشد.

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۱

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۲

هوش مصنوعی: معشوق به آرامی چیزی می‌گوید که انسان را دیوانه می‌کند و عقل را از او می‌گیرد.

دلدار به زیر لب بخواند چیزی

دیوانه شوی عقل نماند چیزی

هوش مصنوعی: خدایا، چه جاذبه‌ای در صدای او وجود دارد که می‌تواند حتی سنگ‌های سفت را نرم کند و احساساتی را در دل آن‌ها ایجاد کند؟

یارب چه فسونست که او می‌خواند

کاندر دل سنگ می‌نشاند چیزی

رباعی شمارهٔ ۱۸۷۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده