لطفا یکی یه حاشیه مفید برای این شعر بنویسه

حتمأ آمین گرامی،
این رباعی گویای اینست که مولوی مانند من و شما تنها یک انسان بوده و دچار همه احساسات انسانی میشده از جمله خشمِ به دیگران.
هیچ رکوردی در دست نیست که او با داشتن چنین خشمی به کسی آزاری رسانده باشد.
و به نظر میرسد همان کاری را میکرده که امروزه پزشکان روانشناس به بیمارانشان پیشنهاد می کنند…
خشم خود را روی کاغذ مینوشته تا در طول روز این خشم دائمأ در ذهنش تکرار نشود.
شاد و تندرست باشید

این گونه بد دهانی ها و بی شرمی ها ، لکه ی ننگی ست بر پیشانی مولوی با آن همه عظمت و حکمت.