در مصرع دوم فکر کنم بجای “درمانی” درستش “ در مانی” باشد.

بر خلاف نظر هوش مصنوعی که توصیه میکنم برای از بین نرفتن اصالت اشعار و معانی باطنی عمیق این اشعار که از درک و فهم هوش مصنوعی خارج هست، برای ترجمه از هوش مصنوعی استفاده نکنید، نظر بنده حقیر درباره این رباعی چیز دیگری هست:

به نظرم شعر از زبان خداوند به بشر پر مدعا هست که برای دیگران نسخه می‌دهد و خود را گره گشای دیگران میداند ولی نسبت به رنج و بیماری که از جانب خدا برای همان شخص می‌رسد نمی تواند برای خودش کاری انجام دهد و در بیت دوم خداوند می‌گوید که در برابر این رفتار بشر صبر می‌کند تا سر ما به سنگ بخورد و بفهمیم که بدون توفیقات الهی ما از خودمان هیچ چیز نداریم و در نهایت باید به درگاه خدا پناه ببریم و مانند حلقه ای که بر در آویزان است به خداوند تکیه کنیم