رباعی شمارهٔ ۱۸۲۹
چشمان خمار و روی رخشان داری
کان گوهر و لعل بدخشان داری
گیرم که چو غنچه خنده پنهان داری
گل را ز جمال خود تو خندان داری
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چشمان خمار و روی رخشان داری
کان گوهر و لعل بدخشان داری
هوش مصنوعی: چشمان پر از خواب و صورت زیبا داری، زیرا که مانند گوهر و لعل سرزمین بدخشان هستی.
گیرم که چو غنچه خنده پنهان داری
گل را ز جمال خود تو خندان داری
هوش مصنوعی: البته! در اینجا میگوید که شاید تو ظاهراً لبخند را در دل خود پنهان کردهای، اما زیباییات باعث میشود که گلها هم از جمال تو بخندند. یعنی زیبایی و شادابی تو بر روی دیگران تأثیر میگذارد و حتی طبیعت نیز تحت تأثیر آن قرار میگیرد.

مولانا