مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تقصیر نکرد عشق در خماری</p></div>
<div class="m2"><p>تقصیر مکن تو ساقی از دلداری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از خود گله کن اگر خماری داری</p></div>
<div class="m2"><p>تا خشت به آسیا بری خاک آری</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1464

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۹

تقصیر نکرد عشق در خماری
تقصیر مکن تو ساقی از دلداری
از خود گله کن اگر خماری داری
تا خشت به آسیا بری خاک آری

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دلیل حالت خماری و دل‌تنگی خود، عشق را مقصر نمی‌داند و از ساقی می‌خواهد که او را از دلداری و محبت محروم نکند. شاعر تاکید دارد که اگر کسی حال خوبی ندارد، بهتر است از خود و رفتارش گله کند.

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۷

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۸

هوش مصنوعی: عشق در حالت مستی و سرخوشی تقصیری ندارد، پس تو هم از دلداری جای سرزنش نداشته باش.

تقصیر نکرد عشق در خماری

تقصیر مکن تو ساقی از دلداری

هوش مصنوعی: اگر حال خوبی نداری، از خودت انتقاد کن؛ زیرا همانند این است که قرار است خاک را برای آسیاب آماده کنی.

از خود گله کن اگر خماری داری

تا خشت به آسیا بری خاک آری

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده