مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا چند ز جان مستمند اندیشی</p></div>
<div class="m2"><p>تا کی ز جهان پرگزند اندیشی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنچه از تو ستد همین کالبد است</p></div>
<div class="m2"><p>یک مزبله گو مباش چند اندیشی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1463

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۳

تا چند ز جان مستمند اندیشی
تا کی ز جهان پرگزند اندیشی
آنچه از تو ستد همین کالبد است
یک مزبله گو مباش چند اندیشی

این رباعی درباره جاودانگی روح و هستی انسان است و شاعر می‌گوید از مرگ و از رفتن دنیای پر بلا نهراسید زیرا مرگ، گرفتن یک تکه چیز بی‌ارزش و بد از آدمی‌است.

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۱

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۲

تا کی از مرگ و از درست دادن عمر ناچیز می‌ترسی؟ تا کی از دنیای پر آفت و بلا وحشت‌زده هستی؟

تا چند ز جان مستمند اندیشی

تا کی ز جهان پرگزند اندیشی

آنچه از تو می‌گیرد همین جسم است؛ یک تکه آشغال، بودن یا نبودنش چه فرق می‌کند؟

آنچه از تو ستد همین کالبد است

یک مزبله گو مباش چند اندیشی

رباعی شمارهٔ ۱۸۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده