مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۰۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی‌آتش عشق تو نخوردم آبی</p></div>
<div class="m2"><p>بی‌نقش خیال تو ندیدم آبی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در آب تو کوست چون شراب نابی</p></div>
<div class="m2"><p>می‌نالم و می‌گردم چون دولابی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1463

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۵

بی آتش عشق تو نخوردم آبی
بی نقش خیال تو ندیدم آبی
در آب تو کوست چون شراب نابی
می نالم و می گردم چون دولابی

هوش مصنوعی: این اشعار به احساس عمیق عشق و longing برای محبوب اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که بدون عشق معشوقش نمی‌تواند آرامش و سلامتی بیابد. آب و شراب به عنوان نمادهایی از زیبایی و لذت در زندگی مطرح شده‌اند و شاعر با حسرت به جستجوی معشوقش ادامه می‌دهد. در کل، این اشعار نمایانگر تنهایی و جستجو برای عشق حقیقی است.

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۳

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۴

هوش مصنوعی: بدون عشق تو، هیچ آبی نخورده‌ام و بدون تجسم تو، هیچ آبی ندیده‌ام.

بی‌آتش عشق تو نخوردم آبی

بی‌نقش خیال تو ندیدم آبی

هوش مصنوعی: در آب تو مانند شراب گوارا و خالص هستم. من مانند دُلو درون آب می‌گردم و از محبتم می‌نالم.

در آب تو کوست چون شراب نابی

می‌نالم و می‌گردم چون دولابی

رباعی شمارهٔ ۱۸۰۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها