مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۷۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این نیست ره وصل که پنداشته‌ای</p></div>
<div class="m2"><p>این نیست جهان جان که بگذاشته‌ای</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن چشمه که خضر خورد از او آب حیات</p></div>
<div class="m2"><p>اندر ره تست لیکن انباشته‌ای</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1460

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۸

این نیست ره وصل که پنداشته ای
این نیست جهان جان که بگذاشته ای
آن چشمه که خضر خورد از او آب حیات
اندر ره تست لیکن انباشته ای

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که راهی که فکر می‌کنی به وصال و حقیقت می‌رسد، واقعی نیست. این دنیا و زندگی که رها کرده‌ای، آن چیزی نیست که تصور کرده‌ای. چشمه حیات که خضر (شخصیت افسانه‌ای) از آن نوشید، در مسیر تو وجود دارد، اما تو از آن غافلی و آن را نادیده گرفته‌ای.

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۶

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۷

هوش مصنوعی: این راهی که فکر می‌کنی به اتحاد و وصال می‌رسد، این نیست. و این جهانی که به عنوان زندگی یا روح خود رها کرده‌ای، واقعیت ندارد.

این نیست ره وصل که پنداشته‌ای

این نیست جهان جان که بگذاشته‌ای

هوش مصنوعی: آن چشمه‌ای که خضر از آن آب زندگی نوشید، در مسیر تو قرار دارد؛ اما تو آن را پر از خاک و موانع کرده‌ای.

آن چشمه که خضر خورد از او آب حیات

اندر ره تست لیکن انباشته‌ای

رباعی شمارهٔ ۱۷۷۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده