مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آمده بامداد شوریده و مست</p></div>
<div class="m2"><p>پیداست که باده دوش گیرا بوده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>امروز خرابی و نه روز گشتست</p></div>
<div class="m2"><p>مستک مستک بخانه اولیست نشست</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1313

رباعی شمارهٔ ۱۷۸

ای آمده بامداد شوریده و مست
پیداست که باده دوش گیرا بوده است
امروز خرابی و نه روز گشتست
مستک مستک بخانه اولیست نشست

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از حال و هوای بامداد سخن می‌گوید. او به وضوح نشان می‌دهد که شب گذشته با نوشیدن باده، حالتی شاداب و مست به او دست داده است. حالا که روز جدید آغاز شده، او همچنان در حالت خرابی و سرخوشی به سر می‌برد و به خانه اولی، جایی که سرشار از سرور و خوشی است، می‌رود.

رباعی شمارهٔ ۱۷۶

رباعی شمارهٔ ۱۷۷

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/32285

هوش مصنوعی: ای کسی که در صبح زود به حالت شیدایی و مستی درآمده‌ای، به وضوح مشخص است که دیشب نوشیدنی لذیذی را مصرف کرده‌ای.

ای آمده بامداد شوریده و مست

پیداست که باده دوش گیرا بوده است

هوش مصنوعی: امروز حال و روز خوبی نداریم و به نظر می‌رسد که این وضعیت به گذشته برمی‌گردد، همچنان که ما در گذشته هم دچار مشکلات بودیم.

امروز خرابی و نه روز گشتست

مستک مستک بخانه اولیست نشست

رباعی شمارهٔ ۱۷۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۱۷۷ به خوانش بهناز شکوهی