مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای عشق تو عین عالم حیرانی</p></div>
<div class="m2"><p>سرمایهٔ سودای تو سرگردانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حال من دلسوخته تا کی پرسی</p></div>
<div class="m2"><p>چون می‌دانم که به ز من میدانی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1457

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۹

ای عشق تو عین عالم حیرانی
سرمایه سودای تو سرگردانی
حال من دلسوخته تا کی پرسی
چون می دانم که به ز من میدانی

هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و احساسات پیچیده آن صحبت می‌کند. عشق به عنوان یک حس گیج‌کننده و شگفت‌انگیز توصیف شده که انسان را به سرگردانی می‌کشاند. شاعر از حال دل خود می‌گوید و به طرف مقابل اشاره می‌کند که او بهتر از خود شاعر از وضعیت او آگاه است. در واقع، شاعر از درد و رنجی که عشق به او می‌دهد، سخن می‌گوید و حس ناامیدی را بروز می‌دهد.

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۷

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۸

هوش مصنوعی: عشق تو همانا عین و حقیقت دنیای گیجی و سردرگمی است و سرمایه و دارایی من همانا احساس سردرگمی و آشفتگی بر اثر توست.

ای عشق تو عین عالم حیرانی

سرمایهٔ سودای تو سرگردانی

هوش مصنوعی: حال من را تا چه زمانی می‌خواهی جویا شوی؟ چون می‌دانم که خودت بهتر از من از حال و روزم باخبری.

حال من دلسوخته تا کی پرسی

چون می‌دانم که به ز من میدانی

رباعی شمارهٔ ۱۷۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها