مولانارباعی شمارهٔ ۱۷۳۲
ای دل چو وصال یار دیدی حالی
در پای غمش بمیر تا کی نالی
شرطست چو آفتاب رخ بنماید
گر شمع نمیرد بکشندش حالی
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای دل چو وصال یار دیدی حالی
در پای غمش بمیر تا کی نالی
هوش مصنوعی: ای دل، وقتی که به وصال یار دست یافتی، در پای غمش بمیر تا دیگر ناله نکنی و رنج نبری.
شرطست چو آفتاب رخ بنماید
گر شمع نمیرد بکشندش حالی
هوش مصنوعی: اگر آفتاب طلوع کند و روشنی خود را نشان دهد، دیگر نیازی به شمع نیست و آن شمع می‌تواند خاموش شود. در واقع، با وجود روشنی و نور خورشید، جایی برای شمع باقی نمی‌ماند.