مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل تو اگر هزار دلبر داری</p></div>
<div class="m2"><p>شرط آن نبود که دل ز ما برداری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر دل داری که دل ز ما برداری</p></div>
<div class="m2"><p>از یار نوت مباد برخورداری</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1455

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۸

ای دل تو اگر هزار دلبر داری
شرط آن نبود که دل ز ما برداری
گر دل داری که دل ز ما برداری
از یار نوت مباد برخورداری

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به عشق و دلبستگی اشاره می‌کند و می‌گوید اگر دلبران زیادی داشته باشی، نباید دل ما را بربایی. اگر واقعا دلداری و می‌خواهی دل ما را بگیری، از محبوب جدیدت هیچ بهره‌ای نبر. به طور کلی، شاعر حس حسادت و دردی از جدایی را ابراز می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۶

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۷

هوش مصنوعی: ای دل، اگر هزاران معشوق داشته باشی، این دلیل نمی‌شود که عشق و محبت ما را ترک کنی.

ای دل تو اگر هزار دلبر داری

شرط آن نبود که دل ز ما برداری

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی دل از ما بگیری، پس دل‌دار دیگری نباش و از یار تازه‌ات بهره‌مند نشو.

گر دل داری که دل ز ما برداری

از یار نوت مباد برخورداری

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده