مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای در دل من نشسته بگشاده دری</p></div>
<div class="m2"><p>جز تو دگری نجویم و کو دگری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با هرکه ز دل داد زدم دفعی گفت</p></div>
<div class="m2"><p>تو دفع مده که نیست از تو گذری</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1455

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۵

ای در دل من نشسته بگشاده دری
جز تو دگری نجویم و کو دگری
با هرکه ز دل داد زدم دفعی گفت
تو دفع مده که نیست از تو گذری

هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار احساس عمیق خود را نسبت به معشوق بیان می‌کند. او می‌گوید که تنها معشوقش در دل او جا دارد و هیچ‌کس دیگری را نمی‌تواند جستجو کند. هرگاه که دلش به کسی می‌تپد، آن شخص به او می‌گوید که دیگر به دنبال کسی غیر از او نباشد، چرا که او فقط معشوق واقعی‌اش است. این ابیات نشان‌دهنده عشق عمیق و وابستگی شاعر به معشوقش است.

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۳

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۴

هوش مصنوعی: ای تو که در دل من جا داری، در این دنیا هیچ در دیگری را نمی‌جویم و دنبال هیچ کس دیگری نخواهم رفت.

ای در دل من نشسته بگشاده دری

جز تو دگری نجویم و کو دگری

هوش مصنوعی: با هر کسی که از دل صحبت کردم، به یک باره گفت: تو چیزی را کنار نگذار که هیچ راهی برای فرار از تو وجود ندارد.

با هرکه ز دل داد زدم دفعی گفت

تو دفع مده که نیست از تو گذری

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده