مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۸۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اندر سرم ار عقل و تمیز است توی</p></div>
<div class="m2"><p>وانچ از من بیچاره عزیز است توی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چندانکه به خود می‌نگرم هیچ نیم</p></div>
<div class="m2"><p>بالجمله ز من هر آنچه چیز است توی</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1452

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۹

اندر سرم ار عقل و تمیز است توی
وانچ از من بیچاره عزیز است توی
چندانکه به خود می نگرم هیچ نیم
بالجمله ز من هر آنچه چیز است توی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تعارضی در درون خود اشاره می‌کند. او می‌گوید هر چه عقل و درک دارد، در حقیقت از جانب عزیزش است و همه چیزهایی که به او مربوط می‌شود، در نهایت به آن شخص عزیز تعلق دارد. به عبارتی، او نمی‌تواند به چیزهایی که به خود او مربوط است فکر کند و همه چیز را در وجود آن عزیز می‌بیند.

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۷

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۸

هوش مصنوعی: اگر در ذهنم عقل و درک وجود دارد، تویی که از من، این بیچاره، عزیزتر است.

اندر سرم ار عقل و تمیز است توی

وانچ از من بیچاره عزیز است توی

هوش مصنوعی: هرچه به خودم نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که هیچ چیزی از من وجود ندارد و تمام آنچه هست، تویی.

چندانکه به خود می‌نگرم هیچ نیم

بالجمله ز من هر آنچه چیز است توی

رباعی شمارهٔ ۱۶۸۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده