مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>افکند مرا دلم به غوغا و گریخت</p></div>
<div class="m2"><p>جان آمد و هم از سر سودا و گریخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن زهرهٔ بی‌زهره چو دید آتش من</p></div>
<div class="m2"><p>بربط بنهاد زود برجا و گریخت</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1311

رباعی شمارهٔ ۱۶۲

افکند مرا دلم به غوغا و گریخت
جان آمد و هم از سر سودا و گریخت
آن زهره بی زهره چو دید آتش من
بربط بنهاد زود برجا و گریخت

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از دل آشفته و غوغای درونی خود سخن می‌گوید که جانش را به شدت درگیر کرده است. همچنین به عشق و شوقی اشاره دارد که وقتی معشوق (زهره) آتش عشق او را می‌بیند، بلافاصله از او دوری می‌کند و می‌گریزد. این تصاویر نشان‌دهنده‌ی شدت احساسات و لحن ناامیدی هستند.

رباعی شمارهٔ ۱۶۰

رباعی شمارهٔ ۱۶۱

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/31949

هوش مصنوعی: دلِ من در شلوغی و هیاهو غوطه‌ور شد و جانم به شدت از این حال و هوای عاطفی فرار کرد.

افکند مرا دلم به غوغا و گریخت

جان آمد و هم از سر سودا و گریخت

هوش مصنوعی: وقتی آن دختر زیبا که هیچ جذابیتی ندارد، آتش عشق مرا دید، به سرعت بر سازم نواخت و سپس فرار کرد.

آن زهرهٔ بی‌زهره چو دید آتش من

بربط بنهاد زود برجا و گریخت

رباعی شمارهٔ ۱۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۱۶۱ به خوانش بهناز شکوهی